بسم‌الله الرحمن‌ الرحیم

(158)مـن نمی‌خواهم بحثـی را ارائـه دهـم، بلکه تحلیل مـن در جهت اهداف و مسائل موجود در سازمانی است که من نمایندۀ آن در این نشست محترمم. در ابتدا دوست دارم این نکته را روشن کنم، پیش از آنکه کارمندی مسئول در اتحادیۀ کشورهای عربی باشم. من مسلمانم و، از این رو، تأکید می‌کنم که ما مسلمانان کشورهای عربی تشکیل اتحادیۀ عرب را نپذیرفتیم جز برای اینکه مرحله و گامی باشد به سوی دستیابی به سازمانی اسلامی برای رسیدگی به امور همۀ کسانی که به یگانگی خداوند و رسالت پیامبر گواهی می‌دهند؛ سازمانی که اقدامات و تلاش‌های همۀ مسلمانان را در سراسر جهان برای تحقق هدف والای برپایی دوبارۀ دولت یک‌پارچۀ اسلامی سامان‌دهی کند. می‌خواهیم به حکومتی دست یابیم که خدای آن یکی باشد، دین آن یکی باشد، قانون آن یکی باشد، و اهالی آن همه برادرانی باشند که به یکدیگر خدمت می‌کنند و در برابر دیگران یک‌پارچه و متحد باشند و نه عرب بر عجم و نه عجم بر عرب، برتری نداشته باشد، جز به پرهیزکاری. بر این اساس و با توجه به نزاع و مبارزه‌طلبی دولت‌ها بر سر باقی‌ماندۀ امت ما ـ همان‌گونه که كسانی بر سر ظرف غذا با یكدیگر نزاع می‌کنند ـ من در اینجا اعلام می‌کنم و بر این باورم که همۀ مسلمانان هوشیار و بااخلاص در سراسر دنیا و، به‌ویژه، در کشورهای عربی نیز با من هم‌صدایند که ساختار اتحادیۀ عرب دیگر برای ما مسلمانان کافی نیست و نیاز ضروری به وجود سازمان جهانی اسلامی پدیدار شده است. از این رو، پیشنهاد می‌کنم این نشست محترم نخستین موضوع برای نشست آیندۀ خود را بررسی راهکارهایی برای یک‌پارچه‌سازی و سامان‌دهی اقدامات و تلاش‌های مسلمانان در رویارویی با چالش‌ها و تهدیدهای جهانی قرار دهد.

160