که از برخی شنیده‌ام برای شما نقل می‌کنم. در یکی از کشورهای اسلامی که چندهمسری ممنوع است و این ممنوعیت به شدت اعمال می‌شود، مأموران عدالت خبردار شدند که مردی با زن دوم ازدواج کرده و برای او در مکانی مناسب خانه‌ای تهیه کرده است. پس از تحقیق دریافتند که خبر درست بوده و این مرد قبلاً همسردار بوده است و خانۀ او را نیز همگان می‌دانند. پس به خانۀ او هجوم بردند تا او را به جرم چندهمسری دستگیر کنند. به او گفتند: این کار تو جرم است. او گفت: چه جرمی؟ گفتند: آیا این خانه مال تو نیست؟ گفت: بله. گفتند: آیا این زن برای تو نیست؟ گفت: بله. گفتند: داشتن همسر دوم جرم است. او گفت: هیچ جرمی در کار نیست، زیرا او همسر من نیست، بلکه دوست من است. اینجا بود که مأموران مبهوت ماندند و سرافکنده بازگشتند. قانون مدرن کشور آنان به مرد اجازه می‌دهد که مرد، زنی یا زنانی را به دوستی بگیرد، ولی به او اجازه نمی‌دهد با آنان ازدواج کند.

(108)جامعۀ ما از آفت بیوه ‌ماندن زنان محفوظ بود، ولی پس از جنگ آزادی‌بخش شمار این زنان افزایش یافت، به‌گونه‌ای که عدۀ بیوه‌های شهدا به حدود یک میلیون تَن رسید که برخی عملاً ازدواج کرده بودند و برخی در مرحلۀ نامزدی بودند، اما استعمار، مردان آنان را به کشتن داد. با این حال، به جای آنکه زنان خواستار راه‌حل عاقلانه‌ای مانند تشویق به چندهمسری موقت برای این مشکل شوند، تا به این طریق از این بیوه‌ها به طور‌بالفعل یا بالقوه حمایت شود، سازمان جمعیت زنان مصرّانه خواستار ممنوعیت چندهمسری و سرپرستی از بی‌پناهان شده است تا از انحطاط اخلاقی و گسترش فساد در جامعه جلوگیری شود.

(109)اما نکتۀ دومی که امام صدر به آن اشاره کردند این بود که هر طلاقی به دادگاه ارجاع داده شود و مرد در طلاق مستقل نباشد. بی‌تردید نیت

98