به‌طوری که همۀ شهرها ناآرام بود. بیشترین ناآرامی و آشفتگی و قیام در شهر کوفه یعنی کانون جنایت کربلا رخ داد. در تاریخ می‌‌خوانیم که در دورۀ یک نسل یا کمتر از آن حوادث عجیبی در این شهر رخ داد. یکی از تاریخ‌‌نگاران روایت می‌کند که روزی در دارالإمارة کوفه در کنار عبدالملک‌بن‌مروان نشسته بود که سر مصعب‌بن‌زبیر را آوردند و جلوی عبدالملک گذاشتند. آن تاریخ‌‌نگار متأثر شد و گفت: ای عبدالملک، ای امیرمؤمنان، ای خلیفه، من مدت بسیاری در این قصر بوده‌‌ام و حوادث شگفت‌‌انگیزی را مشاهده کرده‌‌ام. در همین مکان نشسته بودم و دیدم که ابن‌زیاد به جای تو نشسته بود و سر بریدۀ امام حسین را در برابر او گذاشتند. پس از مدتی کوتاه سر ابن‌زیاد را در برابر مختاربن‌عبیداللّه همان جایی گذاشتند که سر حسين(ع) گذاشته شده بود. مدتی بعد سر مختار را در برابر مصعب ‌بن ‌زبیر دیدم و اکنون سر مصعب در برابر توست. نمی‌‌دانم آیا سر تو را در برابر شخص دیگری خواهیم دید؟ عبدالملک به لرزه افتاد و از قصر بیرون آمد و دستور داد آن را ویران کردند، چون فکر می‌‌کرد آن قصر نحس و بدیمن است، درحالی‌که آن قصر هیچ بدیمنی نداشت بلکه اثر خون امام حسین بود که مردم را به حرکت در‌آورد و آن حوادث رخ داد.

(130)مدینه و مکه نیز همانند کوفه ناآرام بود و حـوادث و فتنه‌‌های متعددی در آن‌ها رخ داد. سراسر جهان اسلام را انقلاب فراگرفت و مشهور است که شعار انقلاب‌‌هایی که در این مدت در کشورهای اسلامی شکل گرفت، «یالثارات الحسین» بود. قیام بنی‌عباس هم که به سرنگونی بنی‌‌امیه انجامید نیز با شعار یالثارات الحسین شکل گرفت، زیرا این شعار مورد پسند مردم بود و هرکس شعار یالثارات الحسین سر می‌‌داد، مردم بر گرد او جمع می‌‌شدند و برای انتقام‌‌جویی از قاتلان امام حسين(ع) تلاش می‌‌کردند.

(131)امام حسین جان‌فشانی کرد و توانست بـر وجـدان امـت تـأثیر بگذارد

85