همه را تحمل كند. بنابراین، نبرد ما با اسرائیل، ادامۀ نبرد امام حسین است. آنان دربارۀ حسین می‌گفتند: «خرج عن حده فقتل بسیف جده» (او از حد و حدود خود تجاوز کرد و با شمشیر جدش کشته شد.)

(61)این حكمی بود كه در محكمه برای امام حسین صادر كردند. می‌گفتند: چرا عصیان می‌کنی؟ چرا نمی‌گذاری مردم شادمان باشند؟ چرا نمی‌گذاری مردم نماز بگزارند و روزه بگیرند؟ حج به جای آورند و زكات بپردازند؟ ای حسین، چرا این کار را می‌کنی؟ از این همه نبرد و درگیری چه می‌جویی؟ من آمده‌ام تا به شما هشدار دهم كه اسرائیل هم همان حرف را می‌زند: بیایید با هم زندگی كنیم، بیایید با هم زندگی مسالمت‌آمیز داشته باشیم!. آیا این حرف‌ها از دولتی که بر اساس اشغالگری و تعدی و طمع و زیاده‌خواهی برپاست، پذیرفتنی است؟ اسرائیل می‌گوید: ما بالاتر از دیگر انسان‌ها هستیم. همۀ آدمیان باید تحت سلطۀ ما باشند. پس، این نبرد امام حسین در عصر ماست. ما چیزی را از سلسلۀ نبرد حق و باطل جدا نمی‌كنیم، چنان‌كه به حسین در نبردش با یزید می‌گوییم:

«السلام علیك یا وارث آدم صفوة الله.»

45