و با آن زندگی می‏کنید و آنچه می‌گویید، از روی ریا و خودنمایی نیست، بلکه برای حق‏طلبی و حق‏خواهی است.»

(268)این عدالت شگفت‏انگیزی را که در زنـدگی پیامبـر می‏بینیم، در سخنان علی نیز می‏شنویم. علی(ع) فرموده است: «وَاللهِ لأَن أَبیتَ عَلَی حَسَکِ السَّعدانِ مُسَهَّداً أَو اُجَرَّ فی الأغلالِ مُصَفَّداً، أَحَبُّ اِلَی مِن أَن الَقی اللهَ [وَرَسولَهُ] یومَ القِیامَة ظالِماً لِبعَضِ حُقوقِ العبادِ وَغاصِباً لِشَیءٍ مِن الحُطامِ.»«130» (به خدا اگر شب را بر روی خارهای گیاه سعدان (خار شتر) بیدار مانم و در طوق‏های آهنین، از این سو به آن سویم کشند، بر من خوش‌تر است تا در روز رستاخیز بر خدا و رسول درآیم و بر یکی از بندگان ستمکار باشم یا از او اندک چیزی گرفته باشم.)

(269)در شجاعت و دلاوری نیز شباهت فراوانی میـان علی و پیامبـر وجود دارد. خیلی‏ها از شجاعت علی بسیار می‏دانند و این سخن او را شنیده‏اند که «ما أُبُالی وَقَعتُ عَلَی الموَتِ أو وَقَعَ المَوتُ عَلَی.»«131» (باکی ندارم از آنکه به کام مرگ درافتم یا مرگ مرا در کام خود کشد.) ولی باید این سخن امام را شنید که «هرگاه سختی‌ها به اوج می‌رسید و جنگ بالا می‌گرفت، به رسول خدا پناه می‌بردیم.»«132»

(270)در اخلاق و بخشندگی می‏بینیم مقام او همانند مقام پیامبر است و شباهت میان زندگی آن دو واضح است.

دربارۀ شجاعت امام داستان جالبی برایتان نقل می‏کنم: در جنگ صفین که جنگ میان امام علی(ع) و معاویه بود، امام معاویه را به مبارزه طلبید و فرمود: «خودت به جنگ بیا تا مردم در امان باشند. چرا باعث

152