روز ولایت، روز امام علی(ع)
(184)سـلام علیکم. امـروز روز ولایت و روز ولایتمـداران است و ایـن جلسه، از آنِ شما پیروان ولیّ خدا. من امروز دربارۀ ولایت که معنا و مفهوم این روز است، سخن خواهم گفت. ما روز غدیر را جشن میگیریم، ولی نه برای اینکه شاد و خوشحال باشیم، زیرا ما در عقل و دل خود چیزی که ما را شاد و خوشحال کند، نمییابیم. ما در اینجا گرد هم میآییم تا برای روزگار دشوار و آیندۀ تاریک خود توشه برگیریم و مسلّح شویم. ما در روز «علی» جمع میشویم تا با او بیعت تازه کنیم و او و سیرۀ او و دنبالهروان او را ولیّ و پیشوای خود برگیریم و خط مشی او را دنبال کنیم، تا امید در دلهایمان زنده و برانگیخته شود.
(185)امـروز روز ولایـت است. رسول خـدا(ص) در چنیـن روزی از حجةالوداع بازمیگشت. وقتی به چندراهی رسید، مردم را فراخواند تا اجتماع کنند. این اجتماع که در دشت جُحفه در نزدیکی برکۀ خُم رخ داد، آخرین دیدار پیامبر(ص) با امتش بود و در حقیقت، وصیت پیامبر(ص) برای امت به شمار میآید؛ زیرا پس از این دیدار، هر کس با توشهای از آنچه پیامبر(ص) فرموده بود، به شهر و دیار خویش رفت و پیامبر(ص) نیز به مدینه بازگشت و پس از دو ماه یا بیشتر، از دنیا رفت. بنابراین، اجتماع امروز هنگامی رخ داد که زمان جدایی پیامبر(ص) از امتش نزدیک شده بود. پیامبر(ص) در خطبۀ خود پس از حمد و ستایش خداوند، فرمود: «ای مردم، نزدیک است که مرا [به ملاقات پروردگار] فراخوانند و من نیز آن را بپذیرم.» پیامبر(ص) در همان ابتدای خطبه از مرگ خویش خبر میدهد. او میخواهد در آخرین دیدار با مردم، دین خود را جاودانه و رسالت خویش را ماندگار کند. او در این روز مهم با امت خویش وداع میکند و به آنان چیزی میبخشد که اگر آن را پاس دارند، پاینده میمانند، به طوری که گویا رسول خدا(ص) در میان آنان است.
106