دکتر شریعتی برای اندیشۀ اسلامی و انقلابی، یعنی اندیشۀ مجاهدانۀ متکی بر ایمان به خداوند، خسارتی بود و از این رو، ما از دست رفتن او را ضایعه می‌دانیم و در این روز که روز علی(ع)، مولای او و مولای ماست، او را گرامی می‌داریم و به روح او فاتحه می‌فرستیم.

طبیعتاً بحث امروز ما دربارۀ علی بن ابی‌طالب(ع) است که برای گرامیداشت میلاد او گرد هم آمده‌ایم. ما علی بن ابی‌طالب را سرور رهبران خود می‌دانیم، زیرا رفتار و گفتار و مواضع او الگو و الهام‌بخش کارهای ماست.

(103)همان‌طور که می‌دانیم، علی بن ابی‌طالب(ع) در کعبه بـه دنیـا آمـد و این افتخاری است که هیچ کس جز او بدان نرسیده است. ولی او هرگز در زندگی خود به آن نبالید، یعنی هیچ‌گاه در مقام مقایسه یا مباهله یا فخرفروشی نگفت: ای مردم! من کسی هستم که در کعبه متولد شدم، ولی شما در خانه‌هایتان متولد شدید. هیچ‌گاه به این امتیاز افتخار نکرد، چرا؟ چون خودش آن را انجام نداده بود و بنابراین، افتخاری برای او نبود. می‌توان گفت برای مادرش یا برای آن مرحلۀ زمانی افتخار بود و شاید به دلایل دیگری این اتفاق عنایتی از سوی خداوند بود، ولی علی نقشی در ولادت خود در درون کعبه نداشت، زیرا در این دنیا نبود تا کاری انجام دهد و در راه آن متحمل رنجی شود.

(104)روی این نکته کمی درنگ می‌کنم. می‌دانید که پیامبر(ص) پسری به نام ابراهیم داشت که مادرش ماریۀ قبطیه بود. پیامبر او را که تنها پسرش بود، بسیار دوست می‌داشت. وقتی ابراهیم از دنیا رفت، پیامبر به‌شدت گریه می‌کرد. در همان روز خورشیدگرفتگی رخ داد. مردم گفتند این حادثه به سبب مرگ ابراهیم است و آسمان و جهان هستی سوگوار ابراهیم‌اند و خورشید برای همدردی با محمد تاریک شده و گرفته است.

68