سورۀ عادیات
سورۀ عادیات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
وَالْعادِیاتِ ضَبْحاً
سوگند به اسبان دوندهای که نفس نفس میزنند،
فَالْمُورِیاتِ قَدْحاً
سوگند به اسبانی که به سم از سنگ آتش میجهانند،
فَالمُغِیراتِ صُبْحاً
و سوگند به اسبانی که بامدادان هجوم آورند،
فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعاً
و در آنجا غبار برانگیزند،
فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعاً
و در آنجا همه را در میان گیرند،
إِنَّ الْإِنْسانَ لِرَبِّهِ لَکَنُودٌ
که: آدمی پروردگار خود را سپاس نمیگوید،
وَ إنَّهُ عَلی ذلِکَ لَشهیدٌ
و او خود بر این گواه است.
وَ إِنَّهُ لِحُبِّ الْخَیرِ لَشَدِیدٌ
او مال را فراوان دوست دارد.
أَفَلا یَعْلَمُ إِذا بُعْثِرَ ما فِی الْقُبُورِ
آیا نمیداند که چون آنچه در گورهاست زنده گردد،
وَ حُصِّلَ ما فِی الصُّدُورِ
و آنچه در دلها نهان است آشکار شود،
إنَّ رَبَّهُم بِهِمْ یَوْمَئِذٍ لَخَبِیرٌ
پروردگارشان در آن روز از حالشان آگاه است.
187