سوره همزه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

وَیلٌ لِکُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ

وای بر هر غیبت‌کنندۀ عیب‌جویی

الَّذِی جَمَعَ مالاً وَ عَدَّدَهُ

که مالی گرد کرد و حساب آن نگه داشت

یَحسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخَلَدَهُ

می‌پندارد که دارایی‌اش جاویدانش گرداند.

کَلّا لَیُنبَذَنَّ فِی الحُطَمَـةِ

نه چنین است که او را در حطمه اندازد

وَ ما أَدراکَ مَا الحُطَمَـةُ

و تو چه دانی که حطمه چیست

نارُ اللّهِ المُوقَدَةُ

آتش افروختۀ خداست

الَّتِی تَطَّلِعُ عَلَی الأَفئِدَةِ

که بر دل‌ها غلبه می‌یابد.

إنَّها عَلَیهِم مُؤصَدَةٌ

و از هر سو در میانشان گرفته است

فِی عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ

در شعله‌هایی برافراشته.

117