بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

لِإیلافِ قُرَیشٍ

برای ائتلاف قریش؛

إیلافِهِم رِحلَـة الشِّتاءِ وَ الصَّیفِ

ائتلافشان در سفر زمستانی و تابستانی،

فَلیعبُدُوا رَبَّ هذا البَیتِ

پس باید پروردگار این خانه را بپرستند:

الَّذِی أَطعَمَهُم مِن جُوعٍ وَ آمَنَهُم مِن خَوفٍ

آنکه به هنگام گرسنگی طعامشان داد و از بیم در امانشان داشت.

(157)این دو سوره به هم پیوسته‌اند. از همین‌رو، فقهای شیعه می‌گویند قرائت یکی از این دو سوره به تنهایی در نماز جایز نیست. در نماز می‌توان سورۀ حمد و یک سورۀ دیگر مثل «قُل هُوَ اللهُ أَحَدٌ» یا «وَالعَصرِ» را خواند، یعنی یک سورۀ کامل از سوره‌های کوتاه و یا بلند. اما جایز نیست که بخشی از یک سوره قرائت شود. هر سورۀ کاملی را می‌توان خواند و خواندن بیش از یک سوره هم در هر رکعت جایز نیست، مگر سوره‌های «وَالضُحی» و «أَلَم نَشرَح» که یک سوره دانسته می‌شوند و همچنین دو سورۀ فیل و قریش که باز هم یک سوره تلقی می‌شوند. خواندن این دو سوره پس از حمد جایز است و نمی‌توان فقط یکی از آنها را خواند. این تأکیدی است بر نظر مفسران که این دو سوره یکی هستند و با هم در پیوندند و حتی «لِإیلافِ» که جار و مجرور است، متعلق به سورۀ فیل است. پس از این مقدمه به تفسیر این دو سوره می‌پردازیم.

(158)«أَلَم تَرَ کَیفَ فَعَلَ رَبُّکَ بِأَصحابِ الفِیلِ. أَلَم یَجعَل کَیدَهُم فِی تَضلِیلٍ.

98