داشتن و برافراشتن آسمان و گذاشتن ترازو را که نشانۀ حسابرسی و نظام‌مندی و عدالت در جهان هستی است، مشاهده می‌کنیم.

(141)در سورۀ آل عمران پس از آیۀ «شَهِدَ اللّهُ أَنَّهُ لاَ إِلَهَ إلّا هُوَ وَالْمَلاَئِكَةُ وَأُوْلُواْ الْعِلْمِ قَآئِمًَا بِالْقِسْطِ»«34» که بر عدالت خداوند تأکید دارد، آیات دیگری در مقام نتیجۀ این آیه آمده است که روشن‌ترین آن آیۀ زیر است: «إِنَّ الَّذینَ یَكْفُرُونَ بِآیَاتِ اللّهِ وَیَقْتُلُونَ النَّبِیِّینَ بِغَیْرِ حَقٍّ وَیَقْتُلُونَ الِّذِینَ یَأْمُرُونَ بِالْقِسْطِ مِنَ النَّاسِ فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِیمٍ»«35» یعنی محکومیت دشمنان عدالت ناشی از عدالت‌گستری خداوند و یکی از نتایج آن است.

در سورۀ انبیا آیۀ 16 می‌خوانیم: «وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاء وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا لَاعِبِینَ»«36»

و در آیۀ 18 به برخی نتایج این اصل می‌رسیم: «بَلْ نَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَى الْبَاطِلِ فَیَدْمَغُهُ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٌ وَلَكُمُ الْوَیْلُ مِمَّا تَصِفُونَ»«37»

(142)در برخی از موارد، نتایج پیش از مبانی آمده است، از جمله: «کَمْ تَرَكُوا مِن جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ. وَزُرُوعٍ وَمَقَامٍ كَرِیمٍ. وَنَعْمَةٍ كَانُوا فِیهَا فَاكِهِینَ. كَذَلِكَ وَأَوْرَثْنَاهَا قَوْمًا آخَرِینَ. فَمَا بَكَتْ عَلَیْهِمُ السَّمَاء وَالْأَرْضُ وَمَا كَانُوا مُنظَرِینَ»«38» [و در چند آیۀ بعد آمده است:] «وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ

101