می‌شود، آمده‌ است که هرگاه‌ حسودْ حسادت‌ خود را اظهار نكند، گناه‌ محسوب‌ نمی‌شود: «وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ.»«101» همچنین، دربارۀ‌ وسوسه، در خبر آمده‌ است‌ كه‌ با بی‌توجهی‌ با آن‌ مبارزه‌ كنید. همچنین، توبه‌ و صدقه راه‌ مبارزه‌ با اضطراب‌‌های‌ روحی‌ معرفی شده‌ است. و بالاخره،‌ راه مبارزه با عقده‌های‌ جنسی‌ ازدواج‌ در سنین‌ اول‌ عمر و نیز تحریم هر نوع‌ فریبندگی‌ و خودنمایی زنان ذکر شده است.

(213)بحث‌ و تفصیل‌ بیشتر دربارۀ‌ این‌ موضوعات‌ ما را از روش‌ مرسوم‌ در این‌گونه‌ سخنرانی‌‌ها دور می‌كند. اما، فقط‌ به‌ اختصار، به‌ مثال‌‌های‌ قرآنی‌ اشاره‌ می‌كنیم‌ و نظرها را به‌ نكته‌ای‌ بسیار جالب‌ توجه‌ می‌دهیم.

در قرآن‌ كریم‌ و سنت‌ مَثَل‌‌های‌ بسیاری‌ آمده كه‌ گاه‌ اهداف‌ تربیتی‌ دارد و گاه‌ برای‌ اثبات‌ پدیده‌های‌ دینی‌ است. این‌ مَثَل‌‌ها گاه‌ پدیده‌ای‌ كیهانی‌ را بیان می‌کند و گاه صحنه‌ای‌ را از كتاب‌ عجیب‌ خلقت‌ به تصویر می‌کشد و از آن‌ها برای‌ اثبات‌ عقیده‌ یا عبرت‌ و تربیت‌ اخلاقی‌ نتیجه‌گیری‌ می‌‌کند.

این مثل‌ها به‌هیچ‌وجه‌ از فرهنگِ‌ زمانِ‌ نزولِ‌ خود و قرن‌‌های‌ بعد از آن‌ تأ‌ثیر نپذیرفته‌ و این‌ خود بهترین‌ شاهد است‌ بر اثبات‌ اینكه‌ منبع‌ فرهنگ‌ و معارف‌ قرآنْ‌ خودِ‌ خداوند است كه‌ از اطلاعات‌ زمان‌ بی‌نیاز است. اكنون‌ به‌ چند مثال‌ زیر توجه‌ كنیم.

در سورۀ‌ نمل آیۀ ‌88 می‌خوانیم: «وَتَرَى الْجِبَالَ تَحْسَبُهَا جَامِدَة ً وَهِیَ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ صُنْعَ اللَّهِ الَّذِی أَتْقَنَ كُلَّ شَیْءٍ إِنَّهُ خَبِیرٌ بِمَا تَفْعَلُونَ.»«102»

‌و در سورۀ‌ یس‌ آیۀ40 نیز می‌خوانیم: «لَا الشَّمْسُ یَنبَغِی لَهَا أَن تُدْرِكَ

111