اسلام و کرامت انسان
كِتابَ اللهِ عَزَّوجَلَّ»«73» یعنی مسلمانان به شروطی متعهد هستند كه در ضمن عقد آورده‌اند، شروطی كه موافق كتاب خدایند.
این شروط وسیله‌ای كافی برای تطبیق قراردادها و معاملات با نیازمندی‌های گوناگون و انتظارات روزافزون است.
احترام گفتار و شأن لفظ در اسلام تا آن حد است كه راهِ ورود به دین قلمداد شده است، چنان‌كه اگر كسی شهادتین را ادا كند، به آیین اسلام گرویده است، و هیچ‌كس حق ندارد، پس از این اذعان، اسلامِ وی را انكار كند: «وَلاَ تَقُولُواْ لِمَنْ أَلْقَى إِلَیْكُمُ السَّلاَمَ لَسْتَ مُؤْمِنًا تَبْتَغُونَ عَرَضَ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا.»«74»
(162)اسلام ارزش موارد مکتوب را برابر لفظ و گفته می‌داند. به گمان من تأكید شدید این آیین مقدس بر محاسبۀ هر لفظی كه انسان با آن تكلم می‌كند، و اینکه خداوند تمامی الفاظ و گفته‌های آدمی را به‌وسیلۀ كرام‌الكاتبین ثبت و ضبط می‌فرماید، دلیل دیگری بر اهتمام اسلام به صیانت و كرامت انسانی است.
پس الفاظ و كلمات افراد با کرامت از اهمیت بسزایی برخوردار است. اهتمام اسلام در مورد ثبت و ضبط گفته‌های انسان نشانۀ توجه ویژه به مسئولیت گفتار و اشاره‌ای به عظمت و ارجمندی آن است: «مَا یَلْفِظُ مِن قَوْلٍ إِلَّا لَدَیْهِ رَقِیبٌ عَتِیدٌ.»«75» و نیز: «وَإِنَّ عَلَیْكُمْ لَحَافِظِینَ. كِرَامًا كَاتِبِینَ. یَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُون.»«76»
85