حَتَّى یَتَبَیَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ أَوَلَمْ یَكْفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُ عَلَى كُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ.»«56» ‌همچنین، در برخی‌ از احادیث، انسان‌ عالَمِ‌ اكبر معرفی‌ شده‌ است:

وَ تَحَسُـب‌ أنَّـکَ جرمٌ صغـیرٌ

وَ فیکَ انَطَوی العالَمُ الأَکبَرُ

وَ أَنـتَ الکِتابُ المُبِینُ الَّذِی

بِأحـرُفِـهِ یَـظهَـرُ المُـضـمَرُ«57»

تو گمان می‌کنی که جرم صغیر و کوچکی هستی، در صورتی که عالم بزرگ در وجود تو جای دارد. تو همان کتاب مُبینی هستی که به‌وسیلۀ حروف آن اشیای پوشیدۀ آن ظاهر می‌شود.

(150)و بار امانتـی‌ را كه‌ تمامـیِ‌ كائنات‌ از حمل‌ آن‌ عاجـز و ناتـوان ماندند، انسان‌ قدرت‌ یافت‌ تا بر دوش‌ بگیرد: «إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالْجِبَالِ فَأَبَیْنَ أَن یَحْمِلْنَهَا وَأَشْفَقْنَ مِنْهَا وَحَمَلَهَا الْإِنسَانُ إِنَّهُ كَانَ ظَلُومًا جَهُولًا. لِیُعَذِّبَ اللَّهُ الْمُنَافِقِینَ وَالْمُنَافِقَاتِ وَالْمُشْرِكِینَ وَالْمُشْرِكَاتِ وَیَتُوبَ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِیمًا.»«58»

‌تفسیر و تحلیل‌ امانت‌ در این‌ آیۀ‌ شریفه‌ هرچه‌ باشد، از مقولۀ‌ دین‌ باشد یا شناخت‌ یا ولایت‌ یا شرافت‌ مسئولیت، اختصاصِ‌ پذیرشِ‌ آن‌ به‌ انسان،‌ اشاره‌ای‌ است‌ به‌ مقام‌ بزرگ‌ بشر و به‌ كرامت‌ بی‌نظیر وی‌ در پهنۀ‌ جهان‌ هستی.

79