پیروزمندان‌ این‌ نبرد بندگانِ‌ مخلَص‌ و بی‌آلایش‌ خداوندند؛ همانان كه‌ میوه‌های‌ درخت‌ آفرینش‌ و گل‌های‌ سرسبدِ‌ وجودند و آفریدگار‌ْ جهان‌ را برای‌ آنان‌ آفرید و آن‌ را عرصۀ‌ خلافت‌ آنان قرار داد.

(144)انسان‌ به‌‌دستِ‌ قدرتمند خداونـد ساخته شـده‌ و روحِ‌ خـدا در كالبد او دمیده‌ شده‌ است: «إِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّی خَالِقٌ بَشَرًا مِن طِینٍ. فَإِذَا سَوَّیْتُهُ وَنَفَخْتُ فِیهِ مِن رُّوحِی فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِینَ.»‌«45»؛ «قَالَ یَا إِبْلِیسُ مَا مَنَعَكَ أَن تَسْجُدَ لِمَا خَلَقْتُ بِیَدَیَّ.»«46»

بنابراین، انسان‌ به‌ قدرت‌ خداوند، از ‌جنس‌ كرۀ‌ زمین‌ آفریده‌ و از روح‌ خدا در وی‌ دمیده‌ شده‌ است. این‌ تصویری‌ روشن‌ از همۀ‌ ابعاد وجودی‌ انسان‌ و از وجود شامل‌ و كاملی‌ است‌ كه‌ از زمین‌ تا آسمان‌ امتداد دارد. این‌ تعبیرِ‌ قدرتمند‌ یادآور كرامت‌ و مقام‌ ارجمندی‌ است‌ كه‌ انسان‌ از آن‌ بهره‌مند است. خداوند انسان‌ را بلندترین‌ قلۀ‌ خلقت‌ و والاترین‌ بام‌ دستگاه‌ آفرینش‌ برشمرد: «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِی أَحْسَنِ تَقْوِیمٍ. ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِینَ. إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ»«47»؛ «وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ مِن سُلَالَةٍ مِّن طِينٍ، ثُمَّ جَعَلْنَاهُ نُطْفَةً فِي قَرَارٍ مَّكِينٍ، ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَةً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظَامًا فَكَسَوْنَا الْعِظَامَ لَحْمًا ثُمَّ أَنشَأْنَاهُ خَلْقًا آخَرَ فَتَبَارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ.»‌«48»

76