مذهبى به‌شمار می‌روند. رئیسِ مجلسْ شیعه است. در مجلس نوزده نماینده دارند و معمولاً یك‌پنجم از وزرا و باسوادان عالى‌ رتبۀ دولت باید شیعه باشند. این سنت سیاسى، مذهب و منافع اجتماعى را در‌هم آمیخته و مذهب را کاملاً به صورت یك ناسیونالیته، كه خالى از منافع مادى و سیاسى هم نیست، درآورده است.

این طایفۀ مذهبى، به علت سوابق تاریخى، از عقب‌ افتاده‌ترین طوایفِ مذهبى لبنان به‌شمار می‌رود. قرن‌ها خلافت عثمانى، با استبداد سیاه خود، این اقلیت را فقیر، بى‌ سواد و منكوب نگاه داشته است. پس از آنكه امپریالیسم فرانسه جایگزین آن حكومت گردید، حالت رقت ‌آور این طایفه را همچنان تیره نگاه داشت و حتى شاید تشدید كرد. در دورۀ استقلال لبنان هم متأسفانه بقایایى از فئودال‌های متنفذ به تلاش‌های خود ادامه دادند و مزید بر علت شدند.

(115)تا چند سال قبل، در بیروت، كلیۀ روزنامه‌ فـروش‌ها، واكسی‌ها، حمّال‌ها، مأموران آسانسور و گارسون‌ها شیعه بودند.

(116)جمعیت «احسان و نیکوکاری» به فقیرانی که آن‌ها را از عائلۀ جمعیت می‌داند، بدون توجه به مذهب و صرف‌نظر از آنکه شیعه یا سنی یا مسیحی باشند، کمک می‌کند. این روش آن‌قدر جلب اعتماد کرده است که همۀ مردم، از هر فرقه و دسته، به آن کمک می‌کنند.

امام شرف الدین

(117)مرحوم آیت اللّه مجاهد سید عبدالحسین شرف الدین و سایر رهبران روشنفكر مسلمان به این اصل توجه كردند و با تأسیس الكلیة‌الجعفریة (مجتمع آموزشی جعفریه) در شهر صور تا حدودى سعى در جبران این نقیصه کرده‌اند. در حال حاضر ده‌ها انسان تحصیل كرده، كه بسیارى از

60