بزرگ و پر سروصدا باشد، نابود و محو مى‌ گردد. آینده به نفع صالحان و حق جویان است. مردم داراى فطرت خوب و نهاد پاك هستند. پس وقتى آنان را دعوت به خیر و حق می‌کنیم، در قلب آن‌ها قدرت پذیرش به نفع حقیقت وجود دارد. یارى و هم صدایى، كه همان فطرت مردم است، به ما كمك مى ‌كند، مخاطبِ ما را به طرف هدف‌هاى مقدّس، هرچند سخت باشد، دعوت مى‌كند، و پیروزى ما را آسان تر مى‌ سازد. پس جهان و قواى آن، ملائكة‌اللّه، و فطرت انسان‌ها، همه، در راه خیر كمك مى ‌كنند و دعوت حق را به نتیجه مى‌رسانند.

(102)دوستان و بـرادران محتـرم، دعوت و جهـاد در راه صلاح و اصلاح وظیفۀ همۀ ماست و اختصاص به طبقه اى خاص ندارد. «كُلُّكُم راعٍ وَ كُلَّكُم مَسئولٌ عَن رَعَیِتهِ»‌«41» (همۀ شما نگهبان و مسئولید و همۀ شما نسبت به زیردستانتان مسئولیت دارید.) كوتاهى در این راه منتهى به فساد و تباهىِ خودِ ما و خانوادۀ ما مى‌ شود. كافى نیست كسى بگوید: «من خودم خوبم، از فساد امتناع مى‌ كنم و به وظایف خود عمل می‌كنم. گناهِ دیگرى را هم بر من نخواهند نوشت، پس به دیگران كارى ندارم و سلامت و تقواى خود را نگاهدارى مى‌كنم.» نه، این كافى نیست. فساد در جامعه به یك طبقه اكتفا نمى‌كند. چون مرضى مسرى همه را فرامی‌گیرد و به خانۀ شما هم داخل مى‌ شود. خانواده و فرزندان شما را در جلوِ دیدگان شما در خود غرق مى‌ سازد و رفته‌رفته خود شما را هم فراخواهد گرفت. یكى از شعراى معاصر عرب مى‌ گوید:

انا حتفـهم الج البیوت علیهم

اغرى الولید بسبهم و الحاجبا

من همچون اجل آنانم که به خانۀ آنان در می‌آیم و نوزاد و پرده‌دار را

56